Σίδηρος
-
Γονική Κατηγορία: Τροφοπενίες
-
in Ξυνόδεντρα
· Συνθήκες εκδήλωσης τροφοπενίας.
Αποτελεί την περισσότερο συνηθισμένη τροφοπενία των εσπεριδοειδών, παρά την κάποια διαφορά ευαισθησίας μεταξύ των (π.χ. μεγάλη ευαισθησία παρατηρείται όταν χρησιμοποιείται σαν υποκείμενο η τρίφυλλη πορτοκαλιά). Η τροφοπενία αυτή παρατηρείται
σε εδάφη όχι τόσο φτωχά σε σίδηρο, όσο και σε πιο ασβεστούχα εδάφη που αδιαλυτοποιούν το σίδηρο. Στην εμφάνιση της τροφοπενίας βοηθά και ο κακός αερισμός του εδάφους (συμπαγή, κορεσμένα, με πολλή υγρασία κ.λπ.), όταν το νερό ποτίσματος έχει πολλά δισανθρακικά, πλούσιες λιπάνσεις με φώσφορο και η παρουσία στο έδαφος, εκτός του ασβεστίου και ψευδαργύρου, χαλκού κ.λπ.
· Συμπτώματα.
Το χαρακτηριστικότερο σύμπτωμα είναι η γνωστή “χλώρωση σιδήρου”: τα φύλλα κιτρινίζουν σε όλο το έλασμα εκτός των νευρώσεων, έτσι που αυτές να διαγράφονται σαν δίχτυ. Με την πάροδο του χρόνου όμως το κιτρίνισμα γίνεται ενιαίο και μάλιστα πρώτα στα φύλλα της κορυφής, που γίνονται μέχρι λευκοκίτρινα. Η εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι δυνατή όχι μόνο σε μερικά από τα δέντρα του οπωρώνα, αλλά και μόνο σε μερικά κλαδιά του ίδιου δέντρου, κάτι που επαληθεύει τη δυοχέρεια κυκλοφορίας του σιδήρου και εντός του φυτού.
Σε βαριές περιπτώσεις ακολουθούν αποφυλλώσεις και ξηράνσεις των άκρων των βλαστών, χωρίς να αποκλείεται με τον καιρό και ο θάνατος του δέντρου, αφού περιορίζεται ακόμη και η ανάπτυξη των απορροφητικών ριζιδίων. Η άνθηση και καρπόδεση μειώνονται δραστικά, το ίδιο και η παραγωγή, ενώ οι καρποί παραμένουν μικροί και κιτρινισμένοι.
· Αντιμετώπιση.
Λόγω των εγγενών δυσχερειών που συνδέονται με τα βασικά αίτια της εμφάνισης της τροφοπενίας σιδήρου, η αντιμετώπισή της ήταν πάντοτε πολύ δύσκολη ή και αδύνατη, μέχρι την ανακάλυψη των χηλικών ενώσεων των μετάλλων και, φυσικά, του σιδήρου.
Πραγματικά, ο θειικός σίδηρος από το έδαφος συνήθως δε δίνει αποτελέσματα, εφόσον παραμένουν οι δυσμενείς παράμετροι (υψηλό ρΗ, συμπιεσμένο έδαφος, υπερβολική υγρασία, μη αερισμός κ.λπ.). Παράλληλα οι διαφυλλικές επεμβάσεις δίνουν πρόσκαιρα αποτελέσματα αλλά συχνά προκαλούνται και εγκαύματα.
Η προσθήκη στο έδαφος κάθε 2-3 χρόνια χηλικών ενώσεων του σιδήρου (Fe EDTA και για τα αλκαλικά πολυασβεστούχα εδάφη EDDHA Fe κ.λπ.) στις ποσότητες κατά δέντρο που αναγράφουν οι οδηγίες του κάθε σκευάσματος (100-300 g/δέντρο) δίνει πολύ καλά αποτελέσματα. Η ποσότητα αυτή διαλύεται σε 20-25 It νερό και διασκορπίζεται ισομερώς σε ένα αυλάκι που γίνεται στην περίμετρο της προβολής της κόμης του δέντρου. Στη συνέχεια το αυλάκι σκεπάζεται με χώμα και ποτίζεται με αρκετό νερό, ώστε να διασκορπιστεί σε μεγαλύτερη επιφάνεια της ριζόσφαιρας.
Σε ελαφρές περιπτώσεις τροφοπενίας σιδήρου μπορεί να γίνεται διαφυλλικός ψεκασμός με τις δόσεις που συνιστά ο κατασκευαστής (συνήθως 1 %ο) και αφού έχει προστεθεί κατάλληλο διαβρεκτικό προσκολλητικό.