Η Ελιά

    Είναι δέντρο αειθαλές, έχει φύλλα αντίθετα, λογχοειδή, δερματώδη, σκουροπράσινα στην άνω επιφάνεια και αργυρόχρωμα στην κάτω. Τα άνθη της είναι λευκού χρώματος, μονοπέταλα και πολύ μικρά, σχηματίζουν ταξιανθία βότρυος και

εμφανίζονται προς το τέλος Μαΐου, ενώ ο καρπός ωριμάζει και συλλέγεται κατά τα τέλη του φθινοπώρου και αρχές του χειμώνα.

    Ο κορμός της ελιάς είναι οζώδης και καλύπτεται από τεφρόφαιο φλοιό. Η ελιά είναι καρποφόρο δέντρο της οικογένειας των Ελαιοειδών, το οποίο συναντάται πολύ συχνά στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο.

    Η ελιά κατά την μυθολογία υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς. Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Ο καρπός της ελιάς είναι βασικός για τη Μεσογειακή διατροφή, τόσο ως φαγώσιμος όσο και σαν ελαιόλαδο.

    Σαν δέντρο είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Καλλιεργούνταν στην Αρχαία Ελλάδα και αποτελούσαν σημαντικά εμπορικά προϊόντα οι ελιές και το ελαιόλαδο. Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι.

    Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της. Η ελιά ευδοκιμεί σε κλίματα εύκρατα χωρίς ακρότητες θερμοκρασίας και υγρασίας, για αυτό είναι ευρύτατα διαδεδομένη στη μεσογειακή ζώνη (Ελλάδα, στην Ιταλία, Ισπανία, Τουρκία, Αλγερία και αλλού).