Αποπρασινισμός

Οι κυριότεροι Παράγωντες που Επηρεάζουν τον Αποπρασινισμό

ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ

Η θερμοκρασία παίζει έναν σπουδαίο ρόλο σε όλες τις χημικές αντιδρά­σεις και όλες αυτές οι αντιδράσεις έχουν μια κατάλληλη θερμοκρασία

μέ­σω της οποίας παράγονται με μάξιμουμ ταχύτητα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η βαθμιαία ελάττωση της χλωροφύλλης είναι χημική αντίδραση.

Η καλή διαφορά θερμοκρασίας για την ελάττωση βαθμιαία της χλωρο­φύλλης αρχίζει γύρω στους 28` C και για τη σύνθεση της καροτενοειδούς Ε γύρω στους 18° C.

Υποβάλλοντας σε 28° C τις ποικιλίες των εσπεριδοειδών που δουλεύου­με θα είναι εις βάρος της ποιότητας των φρούτων, προκαλώντας την εμ­φάνιση παράξενης γεύσης και λεκέδων στην επιφάνεια του φλοιού.

Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι στους 30` C παραλύεται η σύνθεση καροτενοειδούς και στους 40 C παραλύεται η βαθμιαία ελάττωση της χλωροφύλλης.

Για να αναπαραχθούν οι θερμικές διαφορές που συμβαίνουν στον αγρό και γνωρίζοντας την καλή θερμοκρασία για τη σύνθεση καροτενοειδούς πρέπει να γίνουν στα φρούτα τα απαραίτητα θερμικά άλματα-διαφορές για την οξείδωση, «ρήξη» του μορίου χλωροφύλλης.

Η μέγιστη θερμοκρασία δίνεται με μια απόκλιση +-2 ανάλογα με τις ποι­κιλίες. Δεν πρέπει να υπάρχει βιασύνη στην ώρα αποπρασινισμού ούτε όμως και το αντίθετο, μιας και οι ανεβασμένες θερμοκρασίες δημιουργούν μόνο προβλήματα στα φρούτα που αποπρασινίζονται.

Η συνήθης πρακτική είναι να γίνονται τρεις πλήρεις κύκλοι κάθε 24 ώ­ρες, δηλαδή τα φρούτα κάθε 8 ώρες πρέπει να περνούν μια φορά από το μέγιστο και το ελάχιστο της θερμοκρασίας.

Αν η θερμοκρασία είναι ανεπαρκής, το χρώμα της ποικιλίας εμφανίζεται αργότερα.

ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΠΡΑΣΙΝΙΣΜΟΥ: 20-22°C +-2°C για 4 συνεχείς ώρες και εν συνέχεία ψύξη γύρω στους 17-18°C για 4 συνεχείς ώρες. Αυτή η διαδικασία πρέπει να γίνεται 3 φορές την ημέρα για κάθε προαναφερόμενο στάδιο.


ΟΞΥΓΟΝΟ

Ως αποτέλεσμα της διαδικασίας του αποπρασινισμού στα εσπεριδοειδή παρουσιάζεται αύξηση του μεταβολισμού τους, με τις εξής συνέπειες:

- Απώλεια νερού

- Κατανάλωση οξυγόνου - Απαλλαγή του C02

- Απαλλαγή των πτητικών ουσιών

Το Ο2 είναι απόλυτα αναγκαίο σε όλες τις διαδικασίες οξειδώσεων που γίνονται στα φρούτα. Αυτές οι διαδικασίες είναι:

-Αναπνοή των φρούτων

-Σύνθεση του καροτενοειδούς

- Ελάττωση βαθμιαία της χλωροφύλλης. Για αυτό είναι απαραίτητα

- Ο αερισμός των θαλάμων

- Χώρισμα μεταξύ των παλετών.

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΘΥΛΕΝΙΟΥ

Η ενέργεια του αιθυλενίου είναι να αυξάνει τη διαπέραση προς τις κυτ­ταρικές μεμβράνες σε Ο2.

Ο αποπρασινισμός δεν είναι ενεργός στην ποσότητα αιθυλενίου που χρη­σιμοποιούμε, αλλά αρκεί η παρουσία του στον αέρα, για να ευνοήσει τον α­ποπρασινισμό, αφού είναι ένας καταλύτης για την αντίδραση της οξείδωσης της χλωροφύλλης.

Συμπυκνώσεις άνω των 10ppm προκαλούν αρνητικά αποτελέσματα στα φρούτα:

- Επιτάχυνση στην αναπνοή του φρούτου.

- Αποξήρανση του κάλυκα.

- Υπερβολική μαλάκυνση του φλοιού

Η δοσολογία του αιθυλενίου πρέπει πάντα να γίνεται σύμφωνα με τον αέρα που υπάρχει στο θάλαμο και όχι σύμφωνα με τη χωρητικότητα του θαλάμου.

ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΙΘΥΛΕΝΙΟΥ ΑΠΟ 1 ΕΩΣ 5 Ρ.Ρ.Μ.

ΣΧΕΤΙΚΗ ΥΓΡΑΣΙΑ

Είναι η σχέση μεταξύ ποσότητας του ατμού που έχει ο αέρας σε συγκε­κριμένη θερμοκρασία και αυτό που μπορεί να έχει αυτός ο αέρας όταν εί­ναι κορεσμένος στην ίδια θερμοκρασία.

Η υγρασία του αέρα του περιβάλλοντος πρέπει να είναι τέτοια που να ρυθμίζει κατάλληλα την ισορροπία μεταξύ του φλοιού του φρούτου και του ίδιου του αέρα.

Εάν το φρούτο είναι σε στεγνό περιβάλλον, χάνει υγρασία δια μέσω των στομάτων του, μέχρι να φτάσει στην ισορροπία που ήδη έχουμε μιλήσει. Είναι αναγκαίο η σχετική υγρασία να είναι υψηλή, για να μη χάνει το φρού­το δια μέσω της αναπνοής του την υγρασία που χρειάζεται για να διατηρεί τη σταθερότητα και την εξωτερική του εμφάνιση και διότι η υψηλή σχετική υγρασία ευνοεί τη δημιουργία της λιγνίνης επάνω στους μικρούς τραυμα­τισμούς, μειώνοντας τις πιθανότητες για συσσώρευση μυκήτων στις πλη­γές. Εάν η υγρασία είναι υπερβολικά υψηλή ή υπερβολικά χαμηλή προκα­λεί μια σειρά από άτοπες πράξεις:

ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΥΨΗΛΗ:

-'Όταν κατέβει η θερμοκρασία προκαλεί λόγω της συμπύκνωσης, σταγόνες νερό επάνω στο φλοιό του φρούτου, με σοβαρό πρόβλημα για τον απο­πρασινισμό μιας και όπου υπάρχει σταγόνα νερού δεν υπάρχει ανταλλα­γή αερίων, οπότε δεν υπάρχει και αποπρασινισμός.

- Επιταχύνει την πτώση του κάλυκα

-Αυξάνει το σάπισμα στο χρονικό διάστημα του αποπρασινισμού, διότι ερ­γάζεται με ιδανικές θερμοκρασίες για την ανάπτυξη των μυκήτων.

ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΧΑΜΗΛΗ:

-Η έλλειψη σχετικής υγρασίας, προκαλεί το κλείσιμο των στομάτων των φρούτων, δια του οποίου μειώνεται η ανταλλαγή αερίων στο εξωτερικό και το φρούτο αποπρασινιζει πιο αργά και χειρότερα.

-Από την έκθεση του φρούτου στον αέρα του περιβάλλοντος, χάνεται το νε­ρό από το μίσχο και τον ομφαλό, αφήνοντας τα κύτταρα των αιθέριων ελαίων πολύ σημαδεμένα, ώστε με οποιαδήποτε τριβή μπορεί να προκληθεί ρήξη τους και εμφάνιση καφέ στιγμάτων στην επιδερμίδα, ειδικά στα μανταρίνια.

- Επίσης μπορούν να προκληθούν ρήξεις κυττάρων γύρω από το κοτσάνι και εν συνεχεία να εμφανιστούν στίγματα.

-Ευνοεί τη δράση της παθογένειας Colletrotrichum gloesporioides.

ΣΧΕΤΙΚΗ ΥΓΡΑΣΙΑ ΑΠΟ 92% ΕΩΣ 95%.

ΔΙΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ
Τ α εσπεριδοειδή παράγουν CΟ2 και καταναλώνουν Ο2 στην διαδικα­σία της αναπνοής τους.
Η παραγωγή CΟ2 πρέπει να παραμείνει σε κατάλληλα επίπεδα διότι είναι ανταγωνιστής του αιθυλενίου. Οτιδήποτε ευνοεί το αιθυλένιο το CΟ2 το καθυστερεί ή το αναστέλλει. Η παραγωγή CΟ2 κατά τον απο­πρασινισμό αυξάνει 150-250%.
Συγκεντρώσεις του CΟ2 άνω του 0.1% μειώνουν τον αποπρασινισμό, συγκεντρώσεις άνω του 1% τον παραλύουν και επιπλέον το πλεόνασμα CΟ2 μπορεί να προκαλέσει καψίματα στο φλοιό των εσπεριδοειδών.
Η περιοδική ανανέωση του αέρα στον θάλαμο, μας απαλλάσσει από προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει το CΟ2 και συγχρόνως παρέ­χει Ο2, διότι στον αέρα η ποσότητα του Ο2 είναι περίπου 21% και του CΟ2 είναι 0,03%
ΔΙΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ CO2 0,03% - 0,1%
ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΑΕΡΑ
Η ανάγκη της ανανέωσης του αέρα στο θάλαμο είναι σημαντική εφό­σον έχουμε υπόψη ότι στις κανονικές συνθήκες αποπρασινισμού, δη­λαδή με 5ΡΡΜ αιθυλενίου και θερμοκρασία κοντά στους 25ο C, παρά­γεται 30-40 cm3 C02 / kg φρούτων.
Ο αέρας πρέπει να κυκλοφορεί μεταξύ των φρούτων, με σκοπό να α­ποφεύγουμε τη συγκέντρωση CΟ2 σ' αυτά.
Αυτός ο αέρας δεν πρέπει να κυκλοφορεί με υπερβολική ταχύτητα, διότι σε σχετική υγρασία καθορισμένη. αυξάνει τη διαπνοή και την απο­ξήρανση των φρούτων. Πρέπει να αποφευχθεί η δημιουργία «Δρόμων κατά προτίμηση» διότι ο αερισμός γίνεται σε ζώνες, όχι σε όλο το θάλαμο, για αυτό έχει σημασία η στοίβαξη των φρούτων
ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΑΕΡΑ ΣΤΟΝ ΘΑΛΑΜΟ: 14-20m/λεπτό

Ο υπερβολικός αερισμός στο χρονικό διάστημα που αποπρασινίζου­με προκαλεί:

- Υπερβολική απώλεια υγρασίας των φρούτων.

- Κάψιμο των πλευρών του κάλυκα

- Μαζική πτώση καλύκων

Eαv ο αερισμός είναι φτωχός, προκαλεί:

-Πιο γρήγορο αποπρασινισμό στο επάνω μέρος του θαλάμου.

-Συγκέντρωση του CO2 στο κάτω μέρος του θαλάμου

-Πιο βραδύ χρωματισμό, οφειλόμενο στο ότι υπάρχουν φτωχές ζώνες από Ο2.

-Συγκέντρωση προϊόντων που προέρχονται από την αναπνοή του φρού­του, με την ακόλουθη γευστικότητα των φρούτων με το χρόνο.

-Τα αποπρασινισμένα φρούτα με αυτές τις συνθήκες έχουν χρώμα λε­πτό κίτρινο.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΑΕΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΘΑΛΑΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΕΧΟΥΜΕ ΥΓΡΑΣΙΑ