Αμφίσσης ή Βολιώτικη (κονσερβολιά)

     Είναι μεγαλόκαρπη, επιτραπέζια, ελληνική ποικιλία ελιάς γνωστή με διάφορα ονόματα, όπως 'Χοντροελιά', Κονσερβολιά, Μαυροελιά κτλ.

     Η εμπορική ονομασία που επικράτησε είναι η «Αμφίσσης». Είναι αρκετά ζωηρό και παραγωγικό δέντρο. Σε γόνιμα αρδευόμενο εδάφη με καλή αποστράγγιση ξεπερνά τα 100 κιλά καρπού ανά δέντρο ηλικίας 12 χρόνων και πάνω.

     Στις περιοχές Πηλίου-Βόλου και γύρω από την πόλη της Αμφισσας, στις οποίες συναντάται σε μεγάλες εκτάσεις, καλλιεργείται συνήθως κάτω από ξηρικές συνθήκες, υπό τον όρο ότι η ετήσια βροχόπτωση δεν είναι χαμηλότερη από τα 500 χιλιοστά. Είναι δέντρο ύψους έξι έως δέκα μέτρων και διαμέτρου κόμης πέντε έως οκτώ μέτρων. Είναι ορθόκλαδη, αλλά με το κλάδεμα περιορίζεται η προς τα πάνω κατεύθυνσή της. Ο καρπός είναι μεγάλος (5,5-8 γραμμάρια) ελλειπτικός/ωοειδής, με κουκούτσι μεγάλο και ελλειπτικό. Ωριμάζει από τα μέσα Νοεμβρίου μέχρι τον Φεβρουάριο.

     Η σχέση σάρκας προς πυρήνα είναι 10:1. Το χροίμα από ζωηρό πράσινο μετατρέπεται σε κοκκινωπό και στην πλήρη ωρίμανση κυανόμαυρο. Η σάρκα είναι κάπως σκληρή στα ξηρότερα εδάφη, και μαλακότερη στα γόνιμα-υγρά εδάφη. Η περιεκτικότητα σε λάδι είναι περίπου 16%, ανάλογα με την περιοχή και τις επικρατούσες συνθήκες. Θεωρείται η καλύτερη ποικιλία για την παρασκευή βρώσιμων ελιών διαφόρων τύnow, πράσινων και μαύρων. Παρουσιάζει καλή αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες.

     Ευδοκιμεί μέχρι τα 600 μέτρα υψόμετρο. Επομένως καλλιεργείται τόσο στα πεδινά, όσο και στα ημιορεινά. Βελτιωμένη όμως ποιότητα καρπού, που υπερέχει σε χρόϊμα, άρο)μα και γεύση, εξασφαλίζεται από δέντρα που καλλιεργούνται στις ημιορεινές περιοχές. Προτιμά τα αργιλοασβεστώδη, τα αργιλοαμμώδη και δροσερά εδάφη.

     Ο καρπός της προσβάλλεται εύκολα από τον δάκο, τον πυρηνοτρήτη και τον ρυγχίτη, ενώ το δέντρο δείχνει μεγάλη ευπάθεια στο βερτιτσίλιο. Πολλές φορές οι ζημιές από το βερτιτσίλιο είναι τόσο μεγάλες με αποτέλεσμα ολόκληρα δέντρα, ακόμη και σε πλήρη παραγωγή, να ξεραίνονται.