Καλαμών

     Ανήκει στις μεγαλόκαρπες, επιτραπέζιες, ελληνικές ποικιλίες ελιάς και καλλιεργείται σε μεγάλη έκταση γύρω από την πόλη της Καλαμάτας

(απ' όπου πήρε και το όνομά της) και σε μικρότερη έκταση, στις άλλες περιοχές της Ελλάδας.

     Το δέντρο αναπτύσσει ζωηρή, ορθόκλαδη βλάστηση και έχει μέτριο ύψος. Τα φύλλα είναι πολύ πλατιά, σκληρά με κυματοειδή και αναδιπλίομένα άκρα, με την πάνω επιφάνεια βαθυπράσινη και την κάτω σταχτοπράσινη. Ο καρπός είναι μεγάλος, βάρους πέντε έως έξι γραμμαρίων, μυτερός και καμπυλωτός στη βάση, σαν ροίγα σταφυλιού «Αετονύχι», γι’ αυτό λέγεται και Αετονυχολιά. Η σάρκα είναι σκληρή, ασπροίώδης.

      Το κουκούτσι είναι μεγάλο, μακρουλό και κυρτωμένο σαν τον καρπό. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα είναι 8-10:1. Το χρώμα του καρπού από ανοιχτοπράσινο γίνεται κοκκινωπό, και στην ωρίμανση σκούρο μαύρο, που διατηρείται στην κονσερβοποίηση. Ωριμάζει τον Νοέμβριο - Δεκέμβριο. Η περιεκτικότητα της σε λάδι είναι 17-19% και είναι άριστης ποιότητας.

     Είναι βροόσιμη ελιά που αξιοποιείται για την παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας μαύρων ελιών. Γενικά, είναι εκλεκτή, ανθεκτική και μέτρια παραγίογική ποικιλία.

     Είναι απαιτητική σε νερό, αντέχει όμως στην αλατότητα του εδάφους. Στις χρονιές της μεγάλης παραγίογής χρειάζεται άρδευση μέχρι την έναρξη της ωρίμανσηςτου καρπού για να έχει ικανοποιητικό μέγεθος και αποφυγή συρρίκνωσης του καρπού. Για την αποφυγή της υπερπαραγωγής και μικρών καρπών, συστήνεται αυστηρό κλάδεμα τη χρονιά που προβλέπεται μεγάλη παραγωγή.

     Καλλιεργείται τόσο στα πεδινά, όσο και στα ημιορεινά μέχρι 600 μέτρα, αλλά καλύτερη ποιότητα καρπού εξασφαλίζεται από ελαιόδεντρα των ημιορεινών περιοχών. Είναι ανθεκτική στο κυκλοκόνιο και την καρκίνωση της ελιάς, σε προσβολές από τον δάκο και μέτρια ανθεκτική στη βερτιτσιλίωση.