Τα συμπτώματα, που κάνουν χρόνια μετά τη μόλυνση να φανούν και συνοδεύονται με καχεξία και ποσοτική και ποιοτική μείωση της παραγωγής, είναι ζώνες ή κηλίδες με σχισίματα και απολέπιση φλούδας και με αντίστοιχα “φυμάτια” (εξογκώματα) στο ξύλο.
Αντιμετωπίζεται και αυτή με τον ίδιο τρόπο. Τα ανθεκτικότερα υποκείμενα είναι η νεραντζιά, η μανταρινιά Κλεοπάτρα, η τρίφυλλη κλπ..