Κατά τις πρώτες φάσεις ανάπτυ­ξης τα σπορόφυτα των εσπεριδοει­δών μπορεί να παρουσιάσουν νε­κρώσεις παρασιτικής φύσης, συχνά οφειλόμενες σε Pythium sp., Phy­tophthora citrophthora και Ρ. parasi­tica. Αν η μόλυνση γίνει προφυτρω­τικά,

το νεαρό σπορόφυτο σαπίζει πριν βγει στην επιφάνεια.Στις μεταφυτρωτικές μολύνσεις παρα­τηρείται μια νέκρωση στο επίπεδο του εδάφους.

    Η ασθένεια παρουσιάζεται βαρύ­τατη στα υπερβολικά υγρά σπορεία. Για πρόληψη των μολύνσεων συμβουλεύεται:

- χρησιμοποίηση σπόρων απο­λυμασμένων σε θερμό νερό (51° ­52° C επί 10 λεπτά) και με κατάλ­ληλα επιφανειακά φάρμακα (θειάφι σε σκόνη ή υδατοαιώρημα), στε­γνωμένων χωρίς κίνδυνο της ζωτικότητας τους και διατηρουμένων σε σακίδια πολυαιθυλενίου σε 4 ­10° C,

- απολύμανση του εδάφους με βρωμιούχο μεθύλιο (60 κιλά/στρ.), νταζομέτ (100 - 150 κιλά/στρ.) ή μεθάμ - σόντιουμ (Βαπάμ: 35 - 50 κι­λά/στρ.),

- αποφυγή μολύνσεων με τη μη εισαγωγή χώματος, κοπροχώματος ή νερού μολυσμένων και σκορπί­ζοντας, ιδίως μπροστά από τις ζώ­νες προσπέλασης και κατά τους χειμερινούς μήνες, χαλκούχα μυ­κητοκτόνα στο έδαφος,

- αποφυγή στάσιμης υγρασίας και υπερβολικής σκίασης (μεγάλη πυκνότητα φυτών),

- εφαρμογή ψεκασμών στο έδα­φος με μεταλαξύλ (Ριντομίλ: 100γρ./100 κιλά νερού/στρέμμα) και στα φύλλα με αιθυλφωσφορώδες αργίλιο (Αλιέτ: 200 γρ./100 κιλά νε­ρού) , κατά τη διάρκεια της ενεργού βλάστησης των φυτών,

- ξερίζωμα των βαρείά προσ­βεβλημένων σπορείων και απολύ­μανση του εδάφους,

- διατήρηση του εδάφους σε όξυνα ρΗ (4 - 5,5) ενσωματώνοντας στο έδαφος Θειικό αργίλιο (100 γρ./μ2) ή θειικό σίδηρο και Θειάφι (αντίστοιχα 0,5 και 1 τόνο/στρ.),

- περιορισμός των εφαρμογών αζώτου - νιτρικού και αμμωνιακού.