Αυτές οι αρρώστιες παίρνουν κάποια σημα­σία στις παλιές ιδίως φυτείες, προ­καλώντας γρηγορότερη κατάρ­ρευση των δέντρων. Παθογόνα αί­τια είναι οι μύκητες Botryosphaeri­aribis (f. c. = κονιδιακή μορφή: κ. μ. Dothiorella ribis) και Phomopsis citri (κ.μ. Diaporthe citri).

    Τα συμπτώματα εκδηλώνονται πάνω από τη γραμμή του εμβολι­ασμού με την εμφάνιση υγρών κη­λίδων, κατά μήκος σχίσιμο της φλούδας και έξοδο κομμιώδους υγρού (κόλλας - γόμας). Ο φλοι­ώδης ιστός και τα υποκείμενα ξυ­λώδη στρώματα μαυρίζουν. Η μό­λυνση κάποτε επεκτείνεται ώστε να περιβάλει μεγάλο μέρος του κλά­δου, με αποτέλεσμα την αποξή­ρανση του επάνω τμήματός του.

    Οι μολύνσεις γίνονται μέσω πληγών, π.χ. από παγωνιά ή ηλίαση, και ευνοούνται από συνθήκες υψη­λής υγρασίας. Γι' αυτό η ασθένεια συχνάζει περισσότερο στα χαμηλά σημεία των κοιλάδων.

    Στα αρχικό στάδια είναι δυνατό να αφαιρούνται οι μολυσμένοι ιστοί και να απολυμαίνεται η πληγή. Στην περίπτωση προχωρημένων μολύν­σεων γίνεται αναγκαίο το κόψιμο ολόκληρων βραχιόνων. Στις παλιές φυτείες είναι σκόπιμο να γίνονται επαλείψεις (κορμών-βραχιόνων) με χαλκούχα μυκητοκτόνα κάπταν ή καπταφόλ, για αποφυγή ανάπτυξης των μυκήτων. Σαν προληπτικά μέ­τρα συνιστώνται ο καλός αερισμός της κόμης και η αποφυγή υπερβολι­κής υγρασίας. ,